A zie Jero!

Het is nu alweer twee maanden sinds het vertrek uit Medemblik. Een tijdje geleden alweer, ben ik voor de Formule 1 een weekend naar de hoofdstad van Maleisië gegaan met twee studiegenoten die in Singapore zitten. Wat kan ik over Kuala Lumpur zeggen. Het is leuk om er een keer te komen, maar zeker geen stad waar je geweest moet zijn. In het begin ziet de stad er ook nog wel redelijk mooi uit, maar later kom je er achter dat je er eigenlijk weinig te zoeken heb. Het is alsof je een goud flesje bier in je hand gedrukt krijg maar na een aantal slokken merk je dat je gewoon water aan het drinken ben. Uit de sloot. Of uit dat riviertje wat dwars door de stad loopt, de stinkende kut van Kale Lomphoer.

De binnenstad is helemaal verwesterd met veel grote winkelcentra en hoogbouw. Op straat is er helemaal niks af, geen enkele stoep of straat is klaar en voetpaden stoppen opeens of leiden je naar niet werkende stoplichten. ’s Avonds verandert het in een paleis voor de geile, blanke mannen van middelbare leeftijd. Op straat staat het vol met mannetjes die vragen of ‘you wanna go boomboom’. Of je boomboom wilt klinkt alsof een klein kindje zijn raceautootjes tegen elkaar op laat botsen. En waarschijnlijk was het ook kinderachtig, want vaak kwam er nog achter aan dat het ‘really young ladies’ waren. En natuurlijk waren de ladyboys ook aanwezig. Het schijnt dat ze in Bangkok wel eens lastig van een echte vrouw te onderscheiden zijn, maar deze waren vanaf een kilometer afstand te herkennen met kaaklijnen als stoepranden en schouders waar je bang van wordt. De Formule 1 was wel uniek om een keer mee te maken. Voor maar 23 euro vol in de zon zitten te branden en naar auto’s kijken die heel hard rondjes rijden. Geen idee wie er in zit en welke auto er nou vooraan rijdt, maar leuk om een keer te zien en zeker omdat mijn liefde voor auto’s ook niet uit te drukken is in woorden. Althans, niet in fatsoenlijke woorden.

Verder gaat het leven hier verder zoals het leven verder gaat. Ik ga nog steeds wel lekker. De eerste drie weken was er misschien een à twee keer regen, maar nu regent het bijna elke dag en dat is eigenlijk ook wel prima. Inmiddels ook een manier gevonden om goedkoper koude blikken bier te krijgen. Een telefoontje naar ‘gasman’ en binnen een kwartiertje, als ie het niet vergeet, staat de beste man met 24 koude blikken Tiger voor de deur. Nog steeds kost het iets van €22,50, maar dat komt door de islamitische regering die vreselijk veel belasting op alcohol gooien. Het bier van gasman komt uit Langkawi, een eilandje boven Penang waar alles belastingvrij is. Het is ook wel mooi dat je al gauw herkend wordt door de mensen hier. Als ik langs een aantal barretjes of eettentjes loop beginnen veel mensen al vrolijk te zwaaien en al bijna een biertje in te tappen. Wat natuurlijk ook wel met mijn verschijning te maken heeft wat iets afwijkt van de gemiddelde Aziaat.

Het onderzoek en het leven op het kantoor doen mij ook zeker nadenken wat ik na mijn opleiding nou eigenlijk helemaal van plan ben. Sinds mijn zevende levensjaar heb ik altijd gezegd dat ik niet ouder wil worden, omdat dit wel echt de mooiste leeftijd van het hele leventje moet zijn. En die gedachte hangt nog steeds wel een beetje tussen de oren. Wat ik hierna ga doen is voor mij ook nog net zo’n groot raadsel als voor jou. Op het kantoor waar ik mijn eerste echte kennismaking met het 9-tot-5-leven de hand (niet heel hartelijk) heb geschud, zit een 19-jarige knul naast mij zijn toekomst al helemaal hartstikke volledig in te vullen. Terwijl mijn gedachtes vaak niet verder gingen dan het aantal dagen dat er die week gegoten kon worden en de glazen die op vrijdag gedronken zouden worden, op maandag al aan de binnenkant van mijn ogen leeg werden geslurpt, zit hij te plannen naar welke universiteit hij moet gaan om het meest maximale uit het leven te drukken (wat uiteindelijk vaak weer om geld draait, terwijl het meest maximale uit het leven halen niks te maken heeft met getallen op een bankrekening). ‘Wordt het Dublin, Amsterdam of Utrecht?’, terwijl ik vaak niet verder kwam dan wordt het ’t Zeepaardje, ’t Kraaienest of wordt het weer eens gieten in de hoofdstad? Nu wil ik niet zeggen dat alcohol en de rest wat daar mee gepaard gaat het enige was waar ik aan dacht en niet serieus met mijn studie bezig ben, maar ik doe wat er op mijn pad komt zonder verder na te denken over wat voor gevolgen dat voor mijn leven, en mijn bankrekening, 5 jaar later heeft. Wat is beter? Geen idee, ik weet alleen dat ik geen biertje, lach of verhaal wil missen en zeker niet als je bedenk dat studeren én genieten een perfect duo is gebleken. En wat nou de clou van dit vreselijke verhaal is? Dat verzin je zelf maar.

Adieu